-
1 szyć buty komuś
стро́ить ко́зни про́тив кого́-л. -
2 but
сущ.• башмак• ботинок• туфля* * *ботинокtłuczeń спец. бут* * *♂ 1. чаще мн. \butу ботинки, туфли; сапоги (2 cholewami);\buty narciarskie лыжные ботинки;
2. \butу мн. обувь ž zbiór.;reperować \buty чинить обувь; ● siedmiomilowe \buty сапоги-скоро-ходы; takie \butу разг. такие дела; głupi jak \but глуп как пробка;
nie kiwnąć palcem w bucie пальцем не пошевелить;szyć \buty komuś строить козни против кого-л.+2. obuwie
* * *м1) чаще мн buty боти́нки, ту́фли; сапоги́ ( z cholewami)buty narciarskie — лы́жные боти́нки
2) buty мн о́бувь ż, zbior.reperować buty — чини́ть о́бувь
•- takie buty
- głupi jak but
- nie kiwnąć palcem w bucie
- szyć buty komuśSyn:obuwie 2)
См. также в других словарях:
szyć [uszyć] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}buty {{/stl 13}}{{stl 7}} świadomie, podstępnie działać na czyjąś szkodę, szykować komuś przykrą niespodziankę, intrygować przeciw komuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nawet się nie zorientował, jak mu w firmie uszyli … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szyć — ndk Xa, szyję, szyjesz, szyj, szył, szyty 1. «łączyć nićmi jakiś materiał (np. tkaninę, skórę) robiąc ręcznie (nawleczoną w igłę nitką) lub maszynowo ściegi, szwy; wytwarzać coś łącząc szwami odpowiednio wykrojone części tkaniny, skóry itp.» Szyć … Słownik języka polskiego
szyć — Coś jest szyte grubymi nićmi zob. gruby 1. Szyć komuś buty zob. but 1 … Słownik frazeologiczny
but — 1. Szyć, uszyć komuś buty «robić, zrobić intrygi przeciw komuś»: To zapewne pan jest owym panem Brolem, pogromcą zwierząt? Przy tych słowach zwrócił się w kierunku bosmana. Aha, Pawłow już uszył mi buty – pomyślał marynarz, lecz nie okazując… … Słownik frazeologiczny
but — m IV, D. buta, Ms. bucie; lm M. y 1. «wierzchnie okrycie stopy lub stopy i kostki, czasem również łydki, przeważnie skórzane, gumowe lub płócienne, z mocną częścią spodnią (podeszwą), chroniącą stopę od obrażeń przy chodzeniu, oraz niekiedy z… … Słownik języka polskiego
ubrać — dk IX, ubiorę, ubierzesz, ubierz, ubrał, ubrany ubierać ndk I, ubraćam, ubraćasz, ubraćają, ubraćaj, ubraćał, ubraćany 1. «włożyć na kogoś albo na coś ubranie, obuwie, nakrycie głowy itp.; odziać» Ubierać dziecko, lalkę. Ubrać kogoś w nową… … Słownik języka polskiego
